Bronnen
Beelden van Maassluis, gemeente Maassluis, 2002, blz. 13 en blz. 8
Documentatie gemeentearchief Maassluis, cluster stad, team Cultuur
E-mailwisseling met Lucien den Arend, maart/ april 2021
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lucien_den_Arend
https://www.denarend.com/linear-sculpture/index.htm
Lucien den Arend emigreerde toen hij 10 jaar was met zijn ouders naar de Verenigde Staten. In zijn 20’er jaren studeerde hij aan academies in Californië en in Nederland (Tilburg en Rotterdam). In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw had Lucien een galerie in Zwijndrecht. In Zaanstad, Amsterdam, Ede, Zwijndrecht, Rotterdam en Rhoon staan grote kunstwerken van zijn hand. Het zijn abstracte grote objecten in brons, roestvast staal en beton. Ook gebruikte hij aarde, water en beplanting, veelal wilgen. Hij heeft zich onderscheiden als land art-kunstenaar. Land art is een kunstvorm waarbij de kunst in het landschap wordt verwerkt, zodat dit een gewijzigde vorm krijgt. Lucien woont en werkt nu in het stadje Kangasniemi, in een uitgestrekt merengebied in het midden-zuiden van Finland.
In 1977 kwam van Lucien den Arend een kunstwerk in Maassluis te staan op het schoolplein van de toenmalige Martin Luther Kingschool aan de Haydnlaan. Daar werd het door de kinderen veel gebruikt om te klimmen en er aan te hangen. Het werd ook vaak gebruikt als doel bij het voetballen. De school verhuisde in 1994 naar de Richard Hollaan en heet nu de Parasol. Het kunstwerk van Lucien werd verplaatst naar een grasgazon aan de Haydnlaan hoek Wagnerstraat, schuin voor het gebouw van Vraagraak, waar het nu nog staat.
Het werk vormt voornamelijk een lijnenspel in RVS. Twee bijna ronde, hol getrokken staalcirkels op een dikke voetplaat van gewelfd beton. Zijn het twee hoepels, bevroren in een vallende beweging? Mmm.., toch niet. Op zijn Engelstalige website noemt Lucien het Sail, bij het fotootje ervan (1977), dat genomen werd toen het kunstwerk nog bij de school stond. In een e-mailwisseling zegt Lucien daarover ‘Wanneer we de lichte bolling van het beeld zien in relatie tot de golven eronder dan zeilen we aan de wind en zou ik dit als de Nederlandse titel willen voorstellen.’
We zien twee RVS buizen van 10cm dik in een bijna geheel geronde driehoek. Nu we de titel weten zien we het zeil van een wedstrijdzeiler die vol aan de wind gaat waardoor zeil en boot overhellen. Eronder ligt een betonplaat van 10 meter lang die overlangs gewelfd is tot twee rolgolven. Het zeil is op z’n breedst 4,40 meter wijd en ook ongeveer zo hoog.
12 januari 2023
Jacques Visker, HVM
