Dick Tulp kreeg zijn opleiding in 1977-1980 aan de Kunstacademie in Rotterdam. Dick is een veelzijdig kunstenaar die zowel twee- als driedimensionaal werkt. Hij hanteert een figuratieve beeldtaal. Hij schildert meestal in olieverf en aquarel en modelleert in klei, was en gips. In het tweedimensionaal, maar ook in het driedimensionaal werken is Dick gespecialiseerd in portret en figuur, zowel in opdracht als in vrije kunst. Hij geeft zijn kennis en kunde door in tal van cursussen. In 2010 ontving hij de Culurele Prijs van Maassluis.

Dick maakt landschappen, stillevens, dieren, mensen, portretten en werk vanuit vrije thema’s. Ook voert hij opdrachten voor bronzen beelden uit. Daar staan er drie van in Maassluis. Op het kerkplein, bij de deur van de Rooms-Katholieke Kerk aan de Westlandseweg staat “De roeping van Andreas”. In de raadszaal van het gemeentehuis staan de bustes van voormalig koningin Beatrix en van koning Willem-Alexander. Dick werkt ook in staal. Bij de spoorbomen op het Havenplein staat zijn “Verleden Klanken”, gemaakt uit een deel van de oude spoorbrug. En sinds kort nu zijn Geuzenmonument.

In maart 2020 stuurde de gemeente een uitnodiging uit voor het ontwerpen van een groot vrijheidsmonument. Een ontwerpeis was dat de gezichten van negen omgekomen Maassluise verzetsmannen herkenbaar zouden worden weergegeven. Dat was een artistieke uitdaging die Dicks verbeelding aansprak. Want hoe beeld je negen mensen uit van wie je niet meer hebt dan een oude portretfoto? Dick combineerde zijn kennis en kunde van het werken in het platte vlak en in drie dimensies. Hij boetseerde de portretten in reliëf en goot die af in brons.

“Vanaf het moment dat ik de oude portretfoto’s van de negen mannen begon te schetsen en daarna hun gezichten in klei ging boetseren, was het alsof zij op een bijzondere manier weer tot leven begonnen te komen. Ik kende geen van hen en toch raakten ze mij steeds meer vertrouwd. Van een van hen, ‘ome Job’, had ik wel ooit gehoord, omdat vroeger in de familie van mijn vrouw met een zeker ontzag over deze broer van haar opa werd gesproken. Terwijl ik hun gelaatstrekken stap voor stap zo raak mogelijk vormde naar de gelijkenis van de foto’s en uiteindelijk alle mannen een voor een in de ogen kon kijken, dacht ik aan de onverbiddelijke jaartallen die de korte duur van hun levens markeerden: een van hen was 53 toen hij stierf, drie van hen stierven als veertiger en vijf als twintiger – zo jong”!

De portretten heeft Dick op ooghoogte bevestigd aan meer dan menshoge panelen van cortenstaal. Hun namen en jaartallen staan er uit het staal gesneden boven. Het geheel vormt een portrettengalerij op veelhoekig geschakelde panelen. Het doet heel vertrouwd aan, als de wanden in een museum of op een tentoonstelling. Dick voegde ook drie vensterpanelen toe over het verloop van de oorlogsjaren, met uitgesneden silhouetten van de onderdrukker, de bevrijder en de vrede die uitbreekt. Dick wil met zijn kunstwerk laten zien dat “verzet”, “vrijheid” en “vrede” nadrukkelijk met elkaar verbonden zijn. Dat het verlies van de jonge levens van de Geuzen een groots offer was dat tegelijkertijd vooruitzag op een nieuwe tijd met nieuwe kansen voor vrijheid en vrede in de wereld.

03-01-2022
Jacques Visker, HVM