-Ik vind het een heel kleurrijk kunstwerk. De sterren maken het compleet.
Jessica (12 jaar)

-De kleuren maken het extra gezellig en het is multifunctioneel, want je kunt er ook op zitten.
Naomi (14 jaar)

-Ik vind het blauw/grijze heel mooi. Dit fleurt de stad een beetje op. We hebben meer kleur in Maassluis nodig.
Quwandell (12 jaar)

Wat vindt een willekeurige Maassluizer ervan?

-Als oud-infratechniek medewerker betekent voor mij een kunstwerk, een door mensen gemaakt utiliteitsobject, zoals een brug, viaduct of een sluis.

Iemand binnen de Gemeente Maassluis, heeft klaarblijkelijk datzelfde idee gehad, toen zij, maar het kan uiteraard ook een hij zijn geweest, een kunstenares opdracht gaf om een groot betonnen gevaarte te ontwerpen, dat niemand zou kunnen vinden en ook verder niet of nauwelijks gebruikt hoefde te worden en oh ja, vanwege de subsidie moest het er enigszins kunstzinnig uitzien.

Als je zo’n opdracht verstrekt een ene mevrouw Kuil, kun je er vergif op innemen, dat het iets zal worden, dat enige tijd geleden een rage was in de woning- en tuininrichting, juist, een zitkuil.
Omdat die zitkuil dus een kunstwerk (in de infra-zin des woords) moest worden zou het dus een grote zitkuil worden.
Maar ja, waar laat je zo’n grote betonnen kuil zonder hele buurten in opstand te laten komen met alle ingezonden brieven van dien. Ze zijn in Maassluis wel voor minder in opstand gekomen.
Gezocht werd naar een plaats, waar het kunstwerk (nog steeds in de infra-zin des woords) zou kunnen worden geplaatst zonder opvallen en dus geen vragen in de raad.

De aangewezen plaats om dit amfitheater te realiseren leek langs de Waterweg, dan kon heel Maassluis er plaatsnemen om naar de bootjes te kijken, alsof iedereen dat al niet jaren doet.
Dat wel ja, maar nog niet op het Hoofd, naast het terras van de gelijkwaardige onderneming bij de verder ook nauwelijks gebruikte Spido-steiger, kon het Hoofd (de onderneming) er prat op gaan, te serveren naast een kunstwerk (in de artistieke zin des woords).

Aldus werd besloten, totdat mevrouw Kuil, affiniteit kreeg met het onderwerp en zich in Maassluis op allerlei fronten geconfronteerd zag met het feit dat iedereen wel enige binding met het water heeft, anders hadden ze wel op de Hoge Veluwe gewoond, en onmiskenbaar in Maassluis is de invloed van de firma Lely, die zich niet heeft beperkt tot een aantal kunstkoeien, maar zich ook met een hele woonwijk bezig is gaan houden.
Water en Lely, dacht mevrouw Kuil, dat is het, het verbindende element in het Maassluise. We leuken de bank op met terracotta waterlelies en maken er zo een kunstwerk van (wederom in de artistieke betekenis des woords).
Vandaar, dat Maassluis nu behelpt is met een mini-openluchttheater met terracottabloemetjes, waar helaas bijna nooit iemand zit, omdat het, verstopt als het zit achter het struweel, niemand opvalt.

En een kunstwerk (in beide zinnen des woords) van een dergelijke omvang dat men zodanig heeft weten te verstoppen is op zich al de moeite van het bekijken waard.
Zal ik zeker een keer gaan doen…
Koos Borsboom

-Ik ben soms best nieuwsgierig. Zeker als het om iets gaat waar ik diverse malen vlakbij ben geweest. Toch is betreffend voorwerp totaal aan mijn aandacht ontsnapt. De Waterleliebank. Het is in mijn ogen niet meer dan een verstopte steenharde bank met wat geschilderde waterlelies. Leuk om bootjes te kijken maar dat kan ook op het belendende terras. Er schijnt iets met de akoestiek te zijn maar het waaide behoorlijk zoals het hoort langs het Scheur……
Robbert Stevens

-Toegepaste kunst, ik hou ervan. Hoe gaaf is het, door gewoonweg op een bank te gaan zitten, onderdeel te worden van een kunstwerk. Bovendien is de locatie van de Waterleliebank natuurlijk fantastisch. Na een wandeling langs de binnen- en buitenhaven naar het Hoofd (zachtjes) neerploffen op de bank, word je getrakteerd op een fantastisch uitzicht op Het Scheur. Uniek!
Janneke Noordermeer